klimaat

Oproep aan alle klimaat-, natuur-, milieu- en vredesactivisten: laten we samen strijden voor een kernwapenban en het bannen van fossiele brandstoffen.

Bij alle verkiezingen van het afgelopen jaar ging het amper over de piepkleine zone waar we leven: de biosfeer, die flinterdunne, fragiele zone waar leven op aarde mogelijk is.

Voor een echt doortastend en inclusief klimaatbeleid, heb je meer proactieve lokale besturen nodig met een collectieve aanpak. Antwerpen toont de weg.

De klimaatcrisis op een sociaal verbindende manier aanpakken, kan extreemrechts de wind uit de zeilen halen.

Het lijkt erop dat extreemrechts en neoliberalen elkaar versterkt hebben, die elk baat hebben bij aanvallen op de ecologische beweging.

De strijd tegen de klimaatcrisis was topprioriteit in het Europees beleid, maar de aanloop naar de verkiezingen van 2024 geeft een heel ander signaal.

Relaas van hoe het nationaal klimaatbeleid in de voorbije vier jaar is vastgelopen door electorale profilering vanuit de Vlaamse regering.

De existentiële transitie waar we voor staan, moet voer zijn voor wilde, monumentale politiek. Niet voor grijsgedraaide dooddoeners.

De sociale verzorgingsstaat is van onschatbare waarde om de nieuwe sociale en ecologische uitdagingen aan te kunnen, maar verbouwing is nodig.

De ingrediënten zijn een ambitieus industrie- en klimaatbeleid, stevige loon- en arbeidsvoorwaarden en respect voor het sociaal overleg.

De groeidwang staat niet in steen gebeiteld. We kunnen onze economie anders en beter vormgeven.

Een rechtvaardige transitie financieren is systemisch, haalbaar en betaalbaar.

Het debat over een ‘rechtvaardige transitie’ gaat te weinig over arbeid en werknemers. We moeten een betere planeet verbinden met beter werk.

Het minder begoede volk moet niet panikeren. De toekomst is zonnig. En als het te warm wordt passen we ons, volgens de eminente Maarten Boudry, wel aan.

De verhoogde aandacht voor energie en klimaat maakt dat Groen niet langer de enige eigenaar is van het klimaatthema. En dat is een probleem voor de partij.

De begrippen 'haalbaar' en 'betaalbaar' worden vandaag misbruikt om een écht ambitieus en sociaal rechtvaardig klimaatbeleid te ondermijnen.

Het is hoog tijd dat de financiële arm van de overheid haar mouwen opstroopt en werk maakt van een sociaal rechtvaardige klimaattransitie.

Een gecoördineerd beleid voor de afbouw van de veestapel is noodzakelijk en dringend. Voor het klimaat, voor het milieu, voor de biodiversiteit en voor onze gezondheid.

Paul Schenderling bouwt zijn argumentatie op rond een 'kernmaatregel': een eerlijke milieuheffing op consumptie, in combinatie met een aanzienlijk lagere belasting op arbeid.

Zuhal Demir zet zich graag af tegen het Europees klimaatbeleid en werpt zich op als de verdediger van de belangen van de Vlaming. Maar daarbij geeft ze u bewust niet het hele plaatje mee.

Wat zou een eventuele regeringsdeelname van Vlaams Belang kunnen betekenen voor het klimaatbeleid?

Klimaatverandering en ongelijkheid zijn twee grote uitdagingen waar we vandaag mee geconfronteerd worden, met veel interactie tussen beide crisissen.

Joël De Ceulaer heeft ongelijk: het kapitalisme zal het klimaat niet redden. Het huidig economisch systeem bedreigt net onze toekomst.

De klimaattop COP27 eindigt met een uitkomst die de symptomen aanpakt, maar faalt in het aanpakken van de oorzaken.

Gaan we niet te ver, of net niet ver genoeg? Hét antwoord heb ik niet, maar één ding is zeker: het is een verantwoorde manier om je wanhoop om te zetten in hoop.

COP27 eindigt met een uitkomst die de symptomen aanpakt, maar faalt in het aanpakken van de oorzaken.

We denken nogal makkelijk: 'Ach, een half graadje meer of minder. We passen ons wel aan'. Maar de wiskunde is gruwelijk simpel.

Stedelijke beleidsnetwerken bieden nog geen volwaardig alternatief voor het systeem van staten, en er zijn valkuilen.

Er woedt fel debat over de wortels van de klimaatcrisis. Want wie de ultieme oorsprong kan excaveren, kan ook boosdoeners identificeren, en wie weet zelfs oplossingen formuleren.

De film 'Don’t look up' doet denken aan de exclusieve toegang die techno-miljardair Bill Gates heeft tot Ursula Von der Leyen.

Drie centrale take-aways uit de Herfstschool van Denktank Minerva en Reset.Vlaanderen.

Het is onbegrijpelijk dat de Vlaamse regering in haar klimaatplan het terugdringen van de veestapel zelfs niet heeft overwogen.

Waarom centrale banken het over kredietsturing moeten hebben als ze klimaatverandering ernstig nemen.

We moeten beleid ontwikkelen waarbij de vervuiler ondubbelzinnig betaalt en de opbrengsten gericht terugvloeien naar wie het echt nodig heeft.

Mensen in armoede zijn voor hun levensonderhoud en hun overleven afhankelijk van het land, van het bos, het water en de natuur.

We mogen ons klimaatbeleid niet opofferen aan de Nirvana Fallacy: concrete vooruitgang afwijzen omdat je denkt dat de perfecte oplossing om de hoek schuilt.

Er komen andere crisissen op ons af. Wat we nu meemaken zal klein bier blijken ten opzichte van de klimaatcrisis.

Zowel politici als burgers lijken het bestrijden van een pandemie te behandelen alsof het over het verkeersreglement of hun belastingaangifte gaat.

De toon van Vivaldi is gezet, maar het lied nog niet gespeeld.

Elke beleidskeuze moet worden afgetoetst aan randvoorwaarden met 2050-2100 als horizon.

De covid-19 pandemie zou wel eens een onverwachte deeltjesversneller kunnen zijn voor de energietransitie.

De vraag om klimaatinvesteringen centraal te zetten in de relance is geen overbodige luxe. Het is bittere noodzaak.

De overschrijding van de grenzen van de planetaire draagkracht is veel gevaarlijker dan COVID-19.

Schuiven met bevoegdheden zal weinig veranderen zolang politieke partijen hopeloos verdeeld blijven omtrent meer ambitieuze klimaatdoelstellingen.

Ik vrees dat het voor het klimaat zal worden zoals voor corona.

Denkt Zuhal Demir dat de bouw van een gigantische zeesluis op de Schelde of het afdammen van de hele Noordzee dan wél betaalbaar zal zijn?

De 'noordelijke' klimaatambitie weerspiegelt de kansen en opportuniteiten die deze landen zien, en staat in schril contrast met het Vlaamse getreuzel.

De waarschuwing van Ben Weyts aan de spijbelende jongeren is geen geïsoleerde uitspraak, maar past naadloos in de rij klimaatsceptische uitspraken van een hele reeks N-VA'ers.

De Europese klimaatdoelstellingen verraden een eroderende consensus inzake de Europese klimaatambities. Een klimaatleider sleept zich voort.

Door inhoudelijke voorstellen naar voren te schuiven, zal de links-rechtstegenstelling nog helderder worden.

Belasten of subsidiëren? De klimaatuitdaging vraag krachtige actie op meerdere fronten.

België blijft de grootste nucleaire concentratie ter wereld in een zeer dichtbevolkt gebied.

Met green impact bonds kunnen we het energieverbruik van huizen verminderen zonder de bewoners op extra kosten te jagen.

Waarom we het over een ander monetair beleid moeten hebben.

De Europese doelstellingen zetten ons niet op koers. En zelfs aan die zwakke doelen kan België niet voldoen.

Het is een publiek geheim dat de ‘Calvo-flank’ een eerder economisch-liberale positie inneemt. Of flirt met groen liberalisme, zeg maar.

Wij willen samenwerken. Dat beleidsmakers maar gebruik maken van wat wij aanreiken.

Er is een bijzondere coalitie ontstaan tussen diegenen die de klimaatverandering ontkennen en de extreemrechtse partij Zweden Democraten in de Riksdag.