oorlog

Het idee dat de huidige oorlog in Oekraïne een zegen zou kunnen zijn voor Sociaal Europa, klinkt als een gek idee in de oren. Maar is dat wel zo gek?

De internationale rechtsorde ligt onder het puin van Gaza. We moeten ze nu meer dan ooit verdedigen en weer opgraven.

Collectieve veiligheid vergt militaire capaciteiten. Progressieven moeten evenwel hameren op een reeks voorwaarden bij de hogere defensie-inspanningen.

De afgelopen decennia is de opvatting ontstaan dat socialisme automatisch ook een optie tot pacifisme impliceert. Maar dat standpunt is altijd al genuanceerder geweest.

De atoomdreiging is groter dan ooit. Is progressief Europa zich nog bewust van het nut van nucleaire ontwapening?

"Naïef”, “wollig”, “idealistisch” of zelfs “utopisch” – wie over vrede wil praten, bereidt zich vandaag best voor op pittige tegenargumenten.

Specialisten zijn van oordeel dat Poetin nog nauwelijks één jaar zijn oorlogsinspanning kan volhouden. Het is onbegrijpelijk dat Trump het slechtste moment kiest om met Poetin te onderhandelen.

Grote sociale en mentale veranderingen zijn nodig voordat een tweestatenoplossing weer in beeld kan komen. Vooral in Israël.

Ik wil niet haten, maar ik zal nooit toelaten dat de doden in mijn familie misbruikt worden voor Israëlische propaganda.

Ik kon als minister helaas niet verhinderen dat het internationaal recht op het kapblok kwam. Dit is mijn getuigenis.

Ursula Von der Leyen roept ‘Slava Ukraini’ voor het Europees Parlement, maar het lijkt ondenkbaar dat ze ‘Free Palestine’ in het Arabisch zou roepen.

Nu onderhandelen (opgeven) is autocraten gelijk geven, de internationale orde mee desorganiseren en uitdagers verder uitnodigen.

Israël heeft onder het mom van zelfverdediging het recht verkregen om het leven in Gaza en elders volledig onmogelijk te maken.

Het is onze verdomde plicht om hier niet over te zwijgen, of ons het zwijgen te laten opleggen. Dit kan gewoon niet blijven duren.

Hulpgoederen droppen is slechts een druppel op een hete plaat. Het is hoog tijd dat de Gazanen kunnen worden geëvacueerd.

Rouwen is een daad die het verlies erkent. Rouw is een verzet tegen het dehumaniseren, tegen het schouderophalend aanvaarden van de dood.

'We doen gewoon voort, tot de overwinning'. De woorden van mijn oude vriend Dmytro uit Cherson blijven in mijn oren nagalmen.

Deze wereld heeft ons bedrogen en we hebben het geloofd. Er is geen gerechtigheid op deze aarde.

Dit is geen oorlog van Joden tegen moslims. Dit is een oorlog van een kolonistenstaat die het Jodendom en de Joodse identiteit als wapen gebruikt.

Israël steunen in zijn optreden in Gaza brengt de Europese belangen ernstige schade toe.

We moeten ook oog hebben voor het traumatische verleden van Rusland. Enkel op deze manier kunnen stappen gezet worden naar een duurzame vrede.

Er is nood aan een minder emotionele en meer nuchtere aanpak van de oorlog, waarbij de ruimere belangen beide partijen tot onderhandelingen nopen.

De oude vormen en gedachten, althans die over vrede en veiligheid, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Moeten we daar als socialisten blij om zijn?

9 maanden oorlog op het Europese continent, dat is de sombere vaststelling. Enkel als we de juiste lessen trekken, kan een progressieve realpolitik de stabiliteit herstellen.

Het warme getokkel van de snaren van de Oekraïense Chmelnytsky steekt af bij het brutale bommengedonder.

Waarom Rusland over een 'bevrijding' spreekt en China over een 'conflict'.

Twee van mijn neven en nichten, en mijn broer die in Kiev woont, zijn verhuisd naar het huis van mijn ouders in een klein stadje in het westen van Oekraïne.

Het vluchtelingenbeleid in Europa wordt gestroomlijnd volgens etniciteit, godsdienst en geslacht, waarbij er een duidelijke voorkeur is voor witte christelijke niet-mannen.

De dramatische jaren 1990 vormden vruchtbare grond voor het autoritaire leiderschap van Poetin. Het Westen speelde hierin een dubbele nefaste rol.

Wie een beeld van Polen had als migrantenonvriendelijk land, moet die mening herzien. Poetins gewelddadige oorlog smeedt in Polen verbondenheid en vrijheid.

Met leugens, censuur en propaganda hebben Russen altijd geleefd. Poetin voert deze oorlog niet alleen tegen de Oekraïners, maar ook tegen zijn eigen volk.

Laat ons – terwijl we de vluchtelingen de rust gunnen die hen toekomt – ook al eens naar de wetgeving van morgen kijken.

Met de Russische invasie in Oekraïne dreigt een ontrafeling van het wereldsysteem, waarbij Oekraïne slechts de eerste steen zou zijn.

We hebben te weinig oog voor de ernstige risico's die de heropflakkering van het nationalisme in Oost-Europa met uitdrukkelijke steun van de Kerk veroorzaakt.

De oorlog in Oekraïne had kunnen worden vermeden. Vooral de NAVO heeft de relaties met Rusland helpen verzieken.

In Oekraïne strijden niet alleen nationaal erkende troepen in uniform, maar ook huurlingen, geradicaliseerde vrijwilligers, plunderende nomaden, guerrillastrijders en hackerscollectieven.

De etnische spanningen in Bosnië-Herzegovina raakten politiek en statelijk ingevroren, maar vandaag zetten extreme nationalisten de dooi in.