We gaan de sociale zekerheid op haar 80ste verjaardag toch niet splitsen?

Er tekenen zich een aantal fundamenteel tegengestelde visies af op hoe we de grote uitdagingen gaan aanpakken. Welke samenleving willen we eigenlijk?

Rechts offert de transitie en de meest kwetsbaren in de samenleving op, links de begrotingsregels en de bijhorende besparingslogica.

Als je de nadelen van je beleid steeds bij dezelfde groep legt, moet je niet schrikken dat die mensen zich van het politieke systeem afkeren.

Achter de opgeblonken facade gaat een mens- en maatschappijbeeld schuil dat ongelijkheid legitimeert, uitsluiting propageert, en vakbonden en verzet muilkorft.

Wie durft de superdiverse realiteit van vandaag onder woorden brengen en de mensen verbinden in een taal die alle Vlamingen respecteert en vooruithelpt?

Vandaag doen de (klein)kinderen van migranten het steeds en is de arbeidsmarkt steeds meer afhankelijk van nieuwe immigranten.

Ik geloof niets van de doemberichten die zeggen dat België in de afgrond zal vallen.

We zien vooral kandidaten met een migratie-achtergrond opduiken op de lijsten van linkse partijen en minder op die van rechtse partijen.

Traditionele partijen zoals CD&V en Open VLD verwijzen veel minder naar outgroups op X dan populistische partijen zoals PVDA en Vlaams Belang.

Geen enkel van de voorstellen die Agora in het Brussels parlement indiende, werd aangenomen. Een terugblik op ons Agora experiment.

De gelijkenissen tussen De Hongerspelen en de genocide in Gaza zijn duidelijk. Als je Katniss steunt, zou je ook de Palestijnen moeten steunen.

Ik wil dat mijn onwelzijn, en de barsten in ons sociaal weefsel die het blootlegt, u ongemakkelijk maken.

Wat als Vlaams Belang morgen de verkiezingen wint en de democratie wordt afgeschaft. Zal ik dan ook een nazi-boekhouderstype zijn?

Tim ’S Jongers ontrafelt het armoedeweb met ook fragmenten uit zijn eigen levensverhaal, zonder er een armoedepeepshow van te maken.

In de Belgische communautaire geschiedenis is een geboorte meestal ook een bevruchting. Het kraambed wordt nooit verlaten.

In dit boek wordt een stevig en gedetailleerd dossier gepresenteerd over de collusie tussen bouwpromotoren en toppolitici.

Anton Jäger roept mensen op zich weer massaal aansluiten bij bestaande organisaties om permanente en geïnstitutionaliseerde politieke participatie mogelijk te maken.

Bertolt Brechts nalatenschap herinnert ons eraan dat de strijd voor rechtvaardigheid en democratie voortdurend is, dat we niet moeten opgeven.