Het lijkt soms alsof het politieke lot van ons land al is beslecht en het cordon sanitaire al is gebroken. Maar, voor zover ik weet, moeten de verkiezingen nog plaatsvinden.

Het cordon sanitaire is nooit onbesproken geweest, maar leverde op één punt wel een eclatant resultaat op: Vlaams Belang is welgeteld nul dagen aan de macht geweest.

Wie vandaag naar het Journaal, Terzake of De Afspraak kijkt, vraagt zich verbijsterd af waar die richtlijnen van de nota uit 2005 naartoe zijn.

Is het aan zijn linkse DNA te danken dat Wallonië nooit een 'Zwarte Zondag' heeft gekend? Het is ingewikkelder dan dat. Ook Wallonië is niet immuun voor extreemrechts.

De verkiezingen gaan over het bewaren en het versterken van de democratische samenleving, en over in welke richting de samenleving moet gaan.

We moeten veel dieper nadenken over voor wie het politieke systeem werkt en voor wie niet.

Ondemocratische ideeën moeten gehoord kunnen worden, maar mogen zich niet vertalen in het beleid. Het democratische proces moet steeds als een filter fungeren.

Wat is de beste strategie om de omvang van radicaal-rechts in te perken? En kan een democratie tolerant zijn tegenover intolerantie? Hierover zijn Vlamingen erg verdeeld.

De houding over het cordon is een strijd tussen twee opvattingen over democratie: ligt de nadruk op volkssoevereiniteit of op de principes van de rechtsstaat?

Tom Van Grieken is zich goed aan het voorbereiden op het politieke aanbod dat hij Bart De Wever na juni 2024 wil doen.

De hoop dat de nieuwe generatie jongeren automatisch progressief is, is intussen wel begraven. Toch kunnen we hen terughalen.

Alle hotelkamers in en rond Ninove zijn al door binnen- en buitenlandse journalisten volgeboekt voor het weekend van de gemeenteraadsverkiezingen.

Extreemrechts laten meebesturen in de hoop dat ze falen, is geen goed idee. Het maakt hen niet minder populair en ondertussen maakt het beleid slachtoffers.

Als Nederlander verbaas ik me telkens weer over de standvastigheid over het cordon sanitaire, het meest succesvolle en hardnekkige frame in België.

Dominique Willaert ontwikkelt een handelingskader om te interveniëren in een lokale samenleving waar polarisatie het sociale weefsel verzwakt.

Mijn stem voor wie in het eerstvolgend campagnefilmpje de pensioenhervormingen verdedigt met een artificiële P.H Spaak.