begroting

Rechts offert de transitie en de meest kwetsbaren in de samenleving op, links de begrotingsregels en de bijhorende besparingslogica.

De bezorgdheid over de overheidsfinanciën is terecht, maar de framing ervan in de vorm van rampscenario’s en strafbanken blijft jammer en vooral onvruchtbaar.

Het is een populaire misvatting dat de overheidsfinanciën werken ‘zoals een gewoon huishoudboekje’ en dat de overheid haar centen moet beheren ‘zoals een goede huisvader’.

De nieuwe begrotingsregels die Europa vanaf dit jaar aan de lidstaten wil opleggen, zijn in geen enkel opzicht een verbetering ten opzichte van de huidige regels. Europa schiet hiermee zichzelf alweer in de voet.

Het voorstel over de nieuwe Europese begrotingsregels moet terug naar de tekentafel. Het is absoluut cruciaal dat er opnieuw meer investeringen komen.

Extra inkomsten niet investeren als het moeilijk gaat in het gezin, is dat goed huisvaderschap?

In de federale begroting voor 2023 en 2024 zitten socialistische accenten en liberale toetsen. De ideologische strijd binnen Vivaldi is tot op de laatste dag aanwezig.

We moeten beter inzien wat groot is en wat klein, wat ertoe doet en wat niet.

Overheden moeten, in de woorden van het IMF, 'zoveel uitgeven als ze kunnen, en daarna nog wat meer uitgeven'.

Het begrotingsluik wordt stiefmoederlijk behandeld. Toch zijn er goede argumenten te vinden voor het soepelere aangekondigde begrotingsbeleid van De Croo I.

De beursgang van Belfius is er, door de koppeling aan het Arco-dossier, nog niet van gekomen. Gelukkig maar. Want het debat grossiert in ideologische boutades.

De brede linkerzijde moet zich bewust zijn van de impact en reikwijdte die het Nationaal Investeringspact op basis van de huidige krijtlijnen kan hebben.