Het bitse debat over een btw van 6% voor energie is typerend voor het eeuwige dilemma van links: ideologische zuiverheid tegenover compromispolitiek.

In een multipolaire wereld is linkse hegemonie in het Westen niet voldoende.

Fundamentele veranderingen aan het Europese project gebeuren zelden onder leiding van één uitgesproken figuur.

Mensen komen op straat en laten (online) van zich horen dat het hen niet meer boeit. Maar wat als die onverschilligheid plaatsmaakt voor grimmig geweld?

Gezelligheid wordt schromelijk overschat. Onrecht wegwerken is soms lelijk, luid en onharmonieus, en bijna altijd oncomfortabel.

De huidige technologieën hebben exorbitante marktmacht overgedragen aan dominante spelers in alle sectoren, ten nadele van gewone burgers.

De meeste van topbedrijfsleiders blijven sterk gebonden aan hun natiestaten, aan hun nationale elitekringen, aan hun huizen.

Waar zit de onmacht die de fiscale hervorming bemoeilijkt? Waar zit de macht die ze tegenhoudt?

De sociale partners schuiven nog wel mee aan tafel, maar er wordt geknaagd aan de macht van het sociaal overleg en de macht(sverhoudingen) van de sociale partners.

Als werknemers uitgesloten blijven van de besluitvormingsprocessen in ondernemingen, dan zullen hun belangen nooit een echte stem krijgen.

Dat werknemers altijd stand-by moeten staan en zich moeten schikken naar de berekening door het algoritme, is niet menselijk en niet wenselijk.

Als gebruikers kunnen we er zelf voor zorgen dat de toekomst van het internet niet in handen ligt van Facebook.

De film 'Don’t look up' doet denken aan de exclusieve toegang die techno-miljardair Bill Gates heeft tot Ursula Von der Leyen.

De eerste minister is nog altijd de machtigste politicus van België. Maar aan die positie wordt de laatste jaren duchtig geknaagd.

Op het einde van de 20e eeuw bewoog de liberale democratie van het Westen naar het Oosten, maar nu rukt een autoritaire bestuursstijl op van het Oosten naar het Westen.

Als rechtse politici van de leeuwenvlag een hondenfluitje maken voor een segregatie- en afbraakpolitiek, dan varen alle elites er economisch wel bij.

Ik hoop dat partijen hun politieke jongerenorganisaties weer meer hun ding laten doen.

Door de gascentrales van Tinne Van der Straeten op te blazen, hebben we nog geen nieuwe windmolens of zonnepanelen.

Inclusie stelt het professionalisme en de autoriteit van mensen en beroepen in vraag. Wellicht daarom dat we er nog lang niet zijn.