verzet

We hebben niet de luxe om de moed te laten zakken, we moeten vooral oefenen in het organiseren van het verzet.

Door lokale verhalen van moed en verzet te herinneren, maken we toekomstige generaties bewust van de noodzaak van een veerkrachtige democratische cultuur.

Wat als Vlaams Belang morgen de verkiezingen wint en de democratie wordt afgeschaft. Zal ik dan ook een nazi-boekhouderstype zijn?

Hoop schuilt in mensen die in het puin graven. In grenzen oversteken. In daadkrachtig vasthouden. In armen die willen opvangen. In handen die delen.

Vandaag is het 90 jaar geleden dat het Börgermoorlied, een muzikaal meesterstuk van menselijke verzet tegen een onmenselijke realiteit, werd gecreëerd.

Activisten, militanten, en andere mensen die nee zeggen aller landen: neem het niet. Wees verontwaardigd. De toekomst rekent op jullie rebelse houding.

Onze intimiteit is ook politiek. Dat maakt haar meteen ook een terrein waar alternatieven en verzet vorm kunnen krijgen.

Overal waar er onrecht is, komen mensen in verzet. Soms levert dat niet veel op. Soms maakt het een wereld van verschil.

Het verzet tegen het regeringsbeleid schippert tussen hoop en wanhoop.

In 1968 vertrok Gilbert Eggermont, samen met drie medestudenten, met autostop naar Parijs dat in volle contestatie was. Zijn getuigenis.

De breuk met het verleden ligt niet in ’68 maar in ’79 en ’80, met Thatcher en Reagan.

Je zou bijna denken dat Karl Marx terug is. Komt dit doordat we dit jaar zijn 200e verjaardag vieren? Of is er meer aan de hand?

Uit het falen van Occupy valt voor links vandaag ook hoop te halen, maar dan is wel een intellectuele heroriëntering nodig.