sociaal werk

Een maatschappelijk OCMW-medewerker zit vaak urenlang achter de computer om de wet en haar uitzonderingen uit te pluizen, en documenten en formulieren in te vullen. Voor het opbouwen van een vertrouwensband met de cliënt is geen tijd.

Het is cruciaal dat we het verzet organiseren vanuit de echte problemen van mensen, of ze nu in de stad of op het platteland wonen.

Een maatschappelijk werker moet zoveel verantwoording afleggen aan instanties dat ze soms de weg naar wat eigenlijk nodig is voor een gezin niet meer vindt.

De federale overheid wil meer vat krijgen op de invulling van de algemene OCMW-opdracht. Hoewel nobel, heeft deze keuze twee belangrijke neveneffecten.

De gemiddelde maatschappelijk werker schrijft niet graag brieven voor hun cliënten naar officiële instanties. Nochtans is dat het verschil tussen iemand met een moeilijke taak of met opluchting naar huis te sturen.

Het uitgangspunt dat het wikken en wegen van financiële ondersteuning niet kan samengaan met betrokken maatschappelijk werk, legt een bom onder het OCMW-werk.

Als er iets fout zit in de 'Vlaamse subsidiecultuur', dan zit het probleem niet bij het middenveld zelf.

Veel mensen met nood aan sociale en administratieve ondersteuning staan nu voor gesloten deuren. Hoog tijd voor een meer nabije hulpverlening.

Geen last meer hebben van een politiserend appel op structurele verantwoordelijkheid vanuit het klassieke middenveld, het is een politieke droom sinds de Burgermanifesten.

Nu voor en achter de politieke schermen uitgevochten wordt wie de coronafactuur zal betalen en wie zal moeten besparen, is het dringend tijd om onze krachten te bundelen.

Een nieuw systeem, de wereld op haar kop. Alstublieft kenners, we snakken ernaar. Teken ons een plan.

De vele burgerinitiatieven en solidariteitsprojecten wijzen op een ongemakkelijke waarheid: de hoge nood aan meer sociale rechtvaardigheid.

De sociaalwerkpraktijk wordt door de coronacrisis gebricoleerd tot een ander geheel.