Integendeel. Je moet onmiddellijk op zoek gaan naar de sterktes die er zijn, maar die je misschien nog niet maximaal benut hebt. Men zal moeten inzetten op die thema’s waarvan heel wat Vlamingen een antwoord van socialisten verwachten. In eerste instantie moet je duidelijk maken wat de voorstellen van anderen inhouden. Bijvoorbeeld de 14 miljard die de N-VA wil besparen in de sociale zekerheid, en de concrete gevolgen voor de gezondheidszorg. Dit zal moeten worden uitgelegd met voorbeelden van wat deze hakbijl concreet zal betekenen voor patiënten. Ik was dan ook heel blij met de onmiddellijke publieke reacties van Bruno Tobback en John Crombez. Sp.a heeft dus inderdaad, zowel inhoudelijk als qua actie, een ‘unique selling proposition’ naar een groot segment van de Vlamingen.

LES NOUVEAUX ‘BURGERMANIFESTEN’ SONT ARRIVÉS!

Na het onderzoek dat Mark Elchardus op vraag van ons ziekenfonds uitvoerde, is het duidelijk dat we aan zet zijn: als er moet worden bespaard, vindt een belangrijk percentage van de Vlamingen dat dit zal moeten gebeuren op de zorg voor 85-plussers, terminaal zieken en mensen met een ongezonde levensstijl.

Socialisten zullen solidariteit moeten uitleggen en wijzen op de onmenselijke gevolgen van die houding. Dit kan niet in een kille, egoïstische samenleving waar iedereen op zichzelf terugplooit; het samenlevingsmodel waar N-VA op inzet. Aanbevolen lectuur is The active welfare state revisited, van Frank Vandenbroucke, waar gewezen wordt op de prioriteiten die voor het beleid een ‘sense of urgency’ zijn. De langetermijnhervorming van pensioenen moet NU voorbereid worden, rekening houdend met de toename van de levensduur. Activeringspolitiek zal dus nodig blijven, met de nodige begeleidingsmaatregelen bijvoorbeeld voor deeltijds werk. Speciale aandacht moet gaan naar kinderen. We blijven geconfronteerd met een significante stijging van armoederisico bij kinderen, sterk toegenomen de laatste jaren.
Het is duidelijk dat de sp.a haar ijkpunten aan het terugvinden is: kijk maar naar de beginselverklaring ‘Het Vlaanderen van morgen’, de geactualiseerde vertaling van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid. Die stap is dus gezet.

AAN DE SLAG

Men heeft begrepen dat de perceptie van ‘goed bestuur’ of de marketingpolitiek van de Teletubbies onvoldoende zijn om verkiezingen te winnen. Het summum hier waren de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 in Antwerpen, waar een campagne overbodig leek en het verspreiden van een reclamefolder ‘Patrick’ voldoende zou zijn om de verkiezingen te winnen. Iedereen wist toch wel hoe goed bestuurd werd... Wat in de lokale partijafdelingen en de districten gebeurde, zou de leiding worst wezen. Gelukkig hebben verschillende figuren van die periode dat begrepen; ze zijn blijkbaar genezen van deze tunnelvisie.

Hier kom ik dan ook tot het zwaktepunt van de SWOT-analyse. De programmapunten worden duidelijker van dag tot dag. Nu komt het er op aan dat er keihard gewerkt wordt om die punten te gaan uitleggen, om te gaan discuteren, om contacten te leggen met alle groepen van het middenveld (neen, heb geen schrik, niet alleen met vakbond en ziekenfonds). Aan de slag dus vanaf vandaag tot 25 mei 2014. Om het met de woorden van Monica De Coninck te zeggen: ‘al wie oren en poten heeft, moet werken’. Dit geldt voor alle mandatarissen, voor alle kandidaten, voor alle militanten. In verschillende regio’s en door heel wat partijleden zien we dat al gebeuren. Maar lang niet overal door iedereen…

BESEF VAN ERNST?

Niet al onze excellenties schijnen zich bewust te zijn van de ernst van de toestand. In de Vlaamse regering lijken niet al onze ministers over de nodige dynamiek te beschikken. Als een excellentie aan de bevolking de begeesterende mededeling wenst te doen dat hij nog wel, als het echt moet, een termijn wil meedoen, maar dan een bed&breakfast wil beginnen in Brazilië, dit na een ‘consultatieronde’ ter plekke met de Rectoren en Associatievoorzitters, stel ik voor dat hij deze stap onmiddellijk zet en niet wacht tot 2019. Dit geldt ook voor onze parlementsleden. Ook hier zie ik niet bij iedereen dezelfde activiteitsgraad, noch in de parlementen, noch op het terrein. Er is dus maar één manier om op 25 mei 2014 terug op de kaart te staan. Al die zich geroepen voelen, doen elke dag de uren van Yasmine Kherbache. Haar job: duidelijk en heldere oppositie in de Antwerpse gemeenteraad, met zoveel mogelijk contacten met de mensen, binnen en buiten de afdelingen. Als deze therapie wordt volgehouden ben ik optimist, indien niet… Want, moest het regeringsscenario zich voordoen, we hebben wel de klasbakken in huis om aan een onderhandelingstafel te gaan zitten na 25 mei 2014.

Guy Peeters
Voorzitter Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten

sp.a - verkiezingen - campagne

Samenleving & Politiek, Jaargang 20, 2013, nr. 10 (december), pagina 8 tot 10

• campagne
• verkiezingen
• sp.a

DE KOERS VAN SP.A: BEWEGING OVER PARTIJ