Als twintiger in de politiek stappen: “de wereld ligt aan je voeten”, vertellen ze me. Maar mijn wereldbeeld gaat er ook van wankelen. In een scholierendebat deze week kregen we de vraag of gender en LGBTQIA+ al een thema moet zijn in het basisonderwijs.

Mijn antwoord? Ja.

Ja, we moeten kinderen de kans geven om vragen te stellen. Ja, we moeten hen tonen dat sommige kinderen twee mama’s of papa’s hebben. Ja, we moeten het hebben over verliefd worden en gevoelens, ook als die niet heteronormatief zijn. Kinderen hebben vragen. Het onderwijs is de veiligste plek waar die beantwoord kunnen worden. Dat zeggen wij niet alleen, dat is ook de mening van experten.

En uiteraard zal het in die lessen niet over de specificaties van seks bij holebi’s. We gaan ook geen geslachtsoperaties promoten, zoals het al te vaak karikaturaal voorgesteld wordt.

In het debat van deze week trok de Vlaams Belanger, pleitbezorger van de karikatuur, fel van leer. Ik – zelf een homo van 26 jaar – zou de kinderen willen indoctrineren. En ik moet vooral “met mijn fikken” van “onze kinderen” blijven. Ik wil er zelfs niet over nadenken wat hij daar precies mee bedoelde.

Vlaams Belang is sinds kort de grootste partij bij jongeren. Dat voel ik elke dag.

Hij krijgt applaus. Vlaams Belang is sinds kort de grootste partij bij jongeren. Dat voel ik elke dag. Wat Vlaams Belang zegt over LGBTQIA+-rechten en personen raakt me, maar verbaast me niet meer. De stilte van de andere partijen daarentegen des te meer.

Alleen CD&V neemt het woord en zegt iets over vrijheid van onderwijs. De politici negeren totaal dat ik net persoonlijk ben aangevallen. En met mij, mogelijk ook jongeren uit de zaal, die net uit de kast kwamen of het nog niet en nu misschien wel niet meer durven. Ze normaliseren homohaat voor de ogen van honderden jongeren.

Het is op dat moment dat die politici grenzen verleggen. Grenzen van wat kan en wat niet kan in een samenleving. Zwijgen is toestemmen. Lijdzaam toekijken is toestemmen. Je als zogezegd tolerante partij afzijdig houden wanneer één van ons wordt aangevallen, is toestemmen.

Welk fake news laten we passeren? Welke haatspraak keuren we goed? Wat kan en wat kan niet? Wat is homohaat en wat niet? Wat is discriminatie? We bepalen het allemaal samen.

Waarom zouden de jongeren uit de zaal respectvol omgaan met hun medeleerlingen met een andere geaardheid als de politici van de klassieke partijen het ook laten passeren?

Wanneer iemand wordt aangevallen, maken we als politici een keuze. En die keuze doet ertoe. Waarom zouden de jongeren uit de zaal respectvol omgaan met hun medeleerlingen met een andere geaardheid op de speelplaats als de politici van de klassieke partijen het ook laten passeren?

Partijprogramma’s schuiven op naar rechts. Oké, dat is hun keuze. Maar ook hun waarden en normen. En daarmee de waarden en normen van onze samenleving. Sta op tegen haat. Sta op tegen discriminatie. Want als je het meent met die tolerantie en ze niet alleen leuk staat op foto’s van de Pride, dan is dat gewoon het minimum.

• verkiezingen
• Vlaams Belang
• Haatspraak