Beste Gentenaar,
Beste Sampol-lezer,

Neem me niet kwalijk dat ik me op de eerste plaats richt tot de Gentenaren onder u. Op 8 oktober 2006 verkiezen we immers een nieuwe gemeenteraad en een nieuwe bestuursploeg. De inzet is groot. Zal de sp.a opnieuw als grootste partij uit de bus komen en voor de vierde keer op rij de burgemeester leveren van Gent?
Ikzelf ambieer geen derde mandaat. Vooral gezondheidsredenen nopen mij ertoe te stoppen, weliswaar pas einde 2006. Mijn inzet als burgemeester zal dit laatste jaar echter niet minder groot zijn. Bovendien zal ik, samen met Freya Van den Bossche, onze lijst actief steunen als lijstduwer. Dat zult u wel merken.
Het zou mooi zijn dat ik de fakkel kan doorgeven aan onze nieuwe lijsttrekker Daniël Termont, die zich omringd weet door een sterke en verjongde ploeg. We hebben er ook geen geheim van gemaakt dat we ook het liefste doorgaan met ‘paars’. De afgelopen 17 jaar is, zo erkennen vriend en vijand, zeer goed werk afgeleverd. De verstandhouding met onze liberale coalitiepartner is goed. De plannen voor de toekomst zijn ambitieus.
Maakt het dan nog verschil uit wie de burgemeester levert, zult u zich afvragen. Of om het anders te formuleren: welke meerwaarde hebben de socialisten als grootste groep in het college? Mijn antwoord daarop is onomwonden: ‘Ja, het maakt een groot verschil uit en het is wel degelijk belangrijk om de leiding van de coalitie te hebben.’
Een terugblik maakt dit duidelijk. Gilbert Temmerman saneerde aan het hoofd van de eerste paarse coalitie, van 1988 tot 1994, de stedelijke financiën die onder de vroegere rooms-blauwe coalitie waren ontspoord. Hij deed dit streng maar, niet onbelangrijk, rechtlijnig en rechtvaardig en legde zo mee de basis voor het beleid dat vanaf 1995 is gevoerd. Daarom was Gilbert een groot burgemeester. Want voor het beleid waarmee Gent van een ietwat ingedommelde industriestad is omgevormd tot een bruisende trekpleister van kennis en cultuur, waren aanzienlijke investeringen nodig. Hij legde daar de fundamenten voor en mag er eigenlijk best wat meer waardering voor krijgen.
Vanaf 1995, toen ik voor de eerste keer burgemeester werd na een spannende kiesstrijd, hebben we kunnen profiteren van deze gunstige uitgangspositie om Gent uit te bouwen tot de ‘Stad van kennis en cultuur, toegankelijk voor iedereen’.
Ik ga hier, wees gerust, de talrijke realisaties niet opsommen. Maar wie in Gent woont, werkt, studeert, winkelt, cultuur opsnuift of er zich komt ontspannen, merkt het wel. Deze stad heeft een metamorfose ondergaan en is een heel aantrekkelijke, leefbare en tolerante plek geworden. Dat zien we ook aan een aantal objectieve gegevens.
Het inwonersaantal stijgt gestaag, het aantal studenten aan Universiteit en hogescholen groeit jaar na jaar aan. Qua jobcreatie doet Gent het nog steeds uitstekend, zowel in de traditionele havengebonden bedrijven als in de innoverende kenniseconomie. Objectief wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de Gentenaren vrij tevreden zijn over het gevoerde beleid. De stad kreeg de afgelopen jaren ook talrijke prominente prijzen van onafhankelijke jury’s. Gent is een leefbare, bruisende stad geworden waar de sociale segregatie, ondanks de hoge mate van diversiteit, zowel fysiek als in de geesten is teruggedrongen.
En ook de plannen voor de toekomst ogen mooi. De sociale renovatie van de 19de-eeuwse gordel van arbeiderswijken wordt onverdroten voortgezet. Via een reeks grote projecten - de bouw van het nieuwe Arteveldestadion, de ontwikkeling van de site Flanders Expo, de ombouw van het Sint-Pietersstation en omgeving, het toekomstgerichte cultuurproject aan de Waalse Krook en de ontwikkeling van de oude Voorhaven en de oude dokken - zal Gent bovendien een definitieve stap zetten naar de 21^e eeuw.

Hoogmoed, beste lezer, komt echter voor de val.
Als socialisten weten we maar al te goed dat er een aantal structurele problemen zijn, typisch voor grootstedelijke gebieden, waar we als lokale overheid slechts gedeeltelijk vat op hebben. Toch vergen ze onze prioritaire en permanente zorg. De voorbije vijftien jaar is, zoals gezegd, grondig werk gemaakt van de renovatie van de wijken uit de 19de-eeuwse gordel. Het herstelproces is definitief op gang gebracht, maar nog lang niet klaar. Goede en betaalbare huisvesting is en blijft een prangend probleem.
Hetzelfde geldt voor de werkgelegenheid. In onze stad is de werkloosheid onder laaggeschoolde jongeren, vaak van allochtone afkomst, ondraaglijk groot. Het aantal leefloners of kansarmen ligt boven het Vlaamse gemiddelde. In het onderwijs zien we een structurele achterstand van vooral nieuwe Belgen.
Groen! profileert zich de jongste tijd via deze thema’s graag als het linkse geweten van de sp.a. De weigering om met de sp.a in kartel te gaan, maakt deze profilering echter totaal ongeloofwaardig. Want Groen! weet verduiveld goed dat op het vlak van werkloosheid, huisvesting en onderwijs de sp.a-schepenen en eigenlijk de hele bestuursploeg zeer goed werk hebben geleverd. Meer nog, onderzoek heeft aangetoond dat de Groene kiezer, na de sp.a-kiezers, het meeste tevreden is over het gevoerde beleid. In een kartel van sp.a, spirit en Groen! zouden we nog meer kunnen wegen op het beleid en ons nog meer kunnen concentreren met mensen en middelen op die structurele grootstedelijke problemen. Maar gedane zaken nemen geen keer. Ik hoop maar dat het linkse geweten van Groen! geen verzuurd geweten wordt. Het is overigens zinloos te blijven stilstaan bij gemiste kansen.

Beste Gentenaar, ik kijk bovendien met veel vertrouwen naar de toekomst. Als burgemeester heb ik getracht dicht bij de mensen te besturen. Door naar hen te luisteren, door met hen in dialoog te gaan, door zoveel als mogelijk open te communiceren en door signalen van de bevolking ernstig te nemen.
Door de jaren heen is mij duidelijk geworden dat de bestuurskracht mede wordt bepaald door de mate waarin men erin slaagt de mensen opnieuw te betrekken bij wat hun zeer dierbaar is, namelijk hun onmiddellijke leefomgeving. Ik heb mogen ervaren dat de vaak wat stugge introverte Gentenaar er steeds meer voor uitkomt dat hij van zijn stad houdt. En als ik zal terugkijken op mijn 12 jaar als burgemeester, zal ik daar misschien nog het meeste voldoening aan hebben. Want goed beleid kan maar slagen als het wordt gedragen door de mensen, als men het vertrouwen krijgt om bepaalde keuzes te maken. Een stad vernieuw je niet alleen met stenen, investeringen en projecten, maar vooral met mensen.
Sinds enkele weken wordt ons straatbeeld getooid met de affiches waarmee buren elkaar in het Gents het beste kunnen wensen voor het nieuwe jaar. De eerste 40.000 exemplaren gingen als zoete broodjes de deur uit. Het zoveelste teken dat Gent, ondanks zijn heel divers karakter, nog verder op weg is om een nog meer verdraagzame en open stad te zijn. Ik hoop ten stelligste dat dit werk na oktober 2006 zal verder worden gezet.
Ik dank daarom alle Gentenaren van harte voor het vertrouwen dat ze gedurende al die jaren hebben geschonken.

Frank Beke
Burgemeester Gent

PS U zult hebben gemerkt dat ik het niet heb gehad over extreemrechts. Dat was een bewuste keuze!

nieuwjaarsbrief - sp.a - Gent - verkiezingen

Samenleving & Politiek, Jaargang 13, 2006, nr. 1 (januari), pagina 14 tot 16

• nieuwjaarsbrief
• Gent
• verkiezingen
• sp.a