Het aantal kilometer muren en hekken is de voorbije jaren spectaculair toegenomen. Sinds de val van De Muur kwam er wereldwijd zo'n 22.000 kilometer bij. Het hekwerk tussen India en Bangladesh (2.800 kilometer) is het langste ter wereld, en op twee staat een aarden wal van 2 meter hoog, omgeven door landmijnen en bewaakt door soldaten, tussen de Westelijke Sahara en Marokko (2.720 kilometer). In de Verenigde Staten ging Donald Trump 'a big, beautiful wall' bouwen. Er was reeds 1.000 kilometer afrastering aan de grens met Mexico. Daarvan heeft hij 400 kilometer vernieuwd en nog eens 130 kilometer bijgebouwd.

Stilaan staan ook aan de Europese buitengrenzen veel muren en hekken. Vooral sinds de migratiecrisis van 2015 gaat het hard. Twintig jaar geleden was nog nauwelijks een hek te bekennen, maar ondertussen staat er om de EU toch al zo'n 2.000 kilometer hekwerk. Daarmee is 13%, of 1.535 kilometer van de 12.033 kilometer, van onze buitengrenzen omheind. Het langste buitenhek staat tussen Litouwen en Wit-Rusland (502 kilometer). De kortste, en meteen ook meest bekende, buitenhekken staan tussen Marokko en de Spaanse enclaves Ceuta (7,8 kilometer) en Melilla (12,3 kilometer). Die hekken worden regelmatig verhoogd met extra centimeters en zijn ondertussen meer dan kniptangbestendig. Ze worden immers tientallen keren per jaar bestormd door wanhopige migranten. In juni van vorig jaar nog lieten 23 mensen daarbij het leven. Hekken op zich zijn dus geen 100% veilige oplossing, zoals sommigen willen doen geloven. Bovendien zorgen ze ervoor dat migranten gewoon gevaarlijke wegen zoeken om de EU binnen te komen, waardoor er meer doden vallen. In 2022 kwamen ruim 5.000 vluchtelingen en migranten om op weg naar Europa. De schande van ons continent.

Het is wellicht een kwestie van tijd voor de 'deur' voor legale migratie ook een 'achterpoortje' wordt genoemd.

Er gaan steeds meer stemmen op om fort Europa nog verder uit te bouwen en illegale vluchtelingen met nog meer geweld terug te duwen. Extreemrechtse partijen schuwen hierover, logischerwijs, de harde taal niet. Maar ook meer gematigde stemmen spreken nu over muren en hekken 'als onderdeel van een evenwichtig pakket', met een 'deur' voor legale migratie. Al is het wellicht een kwestie van tijd voor dat 'evenwichtig pakket' weer een pak restrictiever wordt en die 'deur' een 'achterpoortje' wordt genoemd. Op de EU-top van vorige maand werden 'operationele maatregelen' besproken om de migratiedruk te verlichten, waaronder de bouw van een stevig hek op de grens tussen Bulgarije en Turkije. Voorlopig houdt de Europese Commissie de kraan met EU-geld dicht, omdat het niet past bij een humaan asielbeleid.

De hang naar muren en hekken, is een hang naar het zich afsluiten van de wereld. Dat is echter een illusie. We kunnen ons niet afsluiten van de wereld, stelt ook Caroline Gennez in dit nummer. De wereld komt uiteindelijk toch op je bord, zoals de oorlogen in Syrië en nu ook in Oekraïne al te goed bewijzen.

Bovendien is er nogal wat hypocrisie in het spel over het concept 'grenzen'. Zo sterk men de bewegingsvrijheid van migranten en asielzoekers wil beperken, zo vrijelijk kan het kapitaal zich verplaatsen. Het flitskapitaal kan, zonder barrières, in een nanoseconde vanuit Europa op een offshorebank worden gezet. Multinationals opereren in verschillende landen om belastingen te ontwijken. Volgens de Europese Rekenkamer loopt de EU alleen al als gevolg van belastingontwijking door ondernemingen elk jaar 50 tot 70 miljard euro aan belastinginkomsten mis. Voor het kapitaal staan de Europese buitengrenzen dus wagenwijd open, en dat is een veel grotere bedreiging voor onze economische en sociale stabiliteit dan de gevreesde migratiedruk.

Over het Belgische bedrijfsleven, dat steeds meer in buitenlandse handen komt, horen we Vlaams Belang niet.

Ook het discours van Vlaams Belang is op dat vlak hypocriet. Het is voorstander van Fort Europa. Het zegt ons dat we een keuze moeten maken tussen de globalisering en het thuisland, dat ons eigen volk eerst komt en dat we onze soevereiniteit moeten verdedigen. Maar over het Belgische bedrijfsleven, dat steeds meer in buitenlandse handen komt, horen we de partij niet. Volgens cijfers van de Nationale Bank is 61% aan totale waarde van de 140 Belgische genoteerde bedrijven in buitenlandse handen. AB Inbev en Lotus Bakeries staan voornamelijk onder rechtstreekse buitenlandse invloed. Dat is geen probleem voor Vlaams Belang. Evenmin dat de Amerikaanse vermogensbeheerder Blackrock al meer dan 9 miljard euro aandelen in ons land heeft opgekocht van 35 Belgische bedrijven, met aandelen in 17 ondernemingen van de Bel-20, en daarmee ons bedrijfsleven aan het omvolken is. Net zo min dat de containerterminals in de havens van Zeebrugge en Antwerpen steeds meer in handen komen van het Chinese staatsbedrijf China COSCO Shipping. Hoezo, we moeten onze soevereiniteit verdedigen?

Vlaams Belang spreekt hier niet over een buitenlandse invasie of het belang van grenzen, omdat het voor het bedrijfsleven rijdt. De partij wil lastenverlagingen, een ontvette overheid en minder machtige vakbonden. Ze spreekt zich fel uit tegen migranten zonder papieren. Tenzij die worden uitgebuit als goedkope werkkrachten bij Borealis; dan horen we Vlaams Belang veel minder.

Samenleving & Politiek, Jaargang 30, 2023, nr. 3 (maart), pagina 2 tot 4

• edito
• grenzen
• Europa