Waanzin is steeds opnieuw hetzelfde doen, en verschillende uitkomsten verwachten. Al jaren is het devies dat iedereen respect moet hebben voor de kiezers van Vlaams Blok, vandaag moet men blijkbaar nog veel meer respect hebben voor de parlementsleden van Vlaams Belang. Hun kiezers overtuigen van hun ongelijk hebben de andere partijen al lang opgegeven. Meer nog, men hoopt door hun agendapunten over te nemen dat die toch maar weer voor een andere partij gaan kiezen. Het is een politicologische wetmatigheid dat kiezers meestal het origineel verkiezen tegenover een partij die hetzelfde wat afgezwakt nakwekt. En da's niet enkel inzake de anderskleurige medemens (van elk geloof) zo, maar ook inzake leefmilieu, fiscaliteit of de administratieve structuren van het land (ook wel al eens federalisme genoemd).

Sinds de verkiezingen bewijst CD&V dag na dag dat ze geen programma, laat staan principes meer heeft. 5.132 euro besparen op de Zelfmoordlijn door een regering die tegelijk voor het eerst elk dierenasiel 3.000 euro gaat subsidiëren, is een merkwaardige invulling van het personalisme. Anonieme rechtse klojo's die zich laten gaan over vluchtelingen wil men nog streng veroordelen, maar als een coalitiepartner hetzelfde doet klopt men heel hard op tafel… met een spons. Het feit dat de minister van Justitie dezer dagen meer belang hecht aan de rechten van de opgesloten boeven dan die van hun cipiers klinkt dan misschien wel vrij humanitair, het zal wellicht gewoon het anti-syndicalisme zijn waar hun favoriete coalitiepartner in uitblinkt.

CD&V heeft zich doorheen de federale onderhandelingen heel innig aan N-VA gekoppeld. Al kreeg je bij iemand als Hendrik Bogaert toch al lang het gevoel dat hij al bij Vlaams Belang zit. Het mag een politicologisch raadsel genoemd worden welke strateeg CD&V nu opnieuw wil koppelen aan de partij waar ze de voorbije legislatuur niet één programmapunt mocht uitvoeren. 'Don't mention the Arco', zou John Cleese roepen. Het is weinig waarschijnlijk dat ze deze keer meer dan een premier-notaris mag leveren. Al levert dat wel veel media-aandacht op voor één van hun partijgenoten. En waar Agalev onder Paars nog vergeefs hoopte het ACW binnen te halen, krijgt Beweging.net nu al jaren zoveel op z'n gezicht van de eigen partij dat ze wel gek zou zijn om het bijhuis van N-VA nog te volgen. Als CD&V zo'n schrik heeft van kritiek vanwege N-VA wanneer die in de oppositie zit, kan ze er gelijk van op aan dat Beweging.net die zal hebben wanneer ze de 'Zweden' heruitgeeft. Met haar huidige strategie versterkt de kans dat in 2024 N-VA en Vlaams Belang het wél kunnen proberen. Zolang men PVDA, die in 2019 trouwens méér stemmen haalde dan Vlaams Blok op Zwarte Zondag, tegelijk met een eigen cordon opzadelt kunnen de andere partijen, ook de overbodige tsjeven, zich maar al beter op oppositie totterdood voorbereiden.

(26 januari 2020)

Samenleving & Politiek, Jaargang 27, 2020, nr. 2 (februari), pagina 72