Nadat de Braziliaanse Marta haar 17e goal ooit op een WK scoorde, komt ze de perszaal binnen. Het publiek en de pers zijn niet alleen gefascineerd over hoe de beste speelster ooit nu ook dat record op zak heeft, maar ook over de kleur van haar lippenstift. 'Oh, ik draag altijd lippenstift. Het kleur vandaag is dat van bloed, want dat is wat we moesten achterlaten op het veld.'

Tijdens het voorbije WK voetbal voor vrouwen konden we een maand lang genieten van het beste dat deze sport te bieden heeft, met op het einde de VS als winnaars. Nederland had in de finale een uur stevig weerwerk geboden dankzij hun fenomenale keeper, maar moest dan toch het hoofd buigen na een penaltydoelpunt van Megan Rapinoe en een dodelijk afstandsschot van Rose Lavelle. Het hele tornooi was onmetelijk spannend met penaltydrama's, goals in de laatste minuten en VAR-discussies. Er waren hopeloos uitverkochte matchen en een resem supersterren op de grasmat. Toen de trofee de lucht in ging, was dat misschien het einde van dit WK, maar evengoed het begin van hoop over wat nog mag komen.

Als het gaat over vrouwen in de sport gaat het, ten eerste, vaak over sportvrouwen en geld. In zowat alle sporten ligt het prijzengeld of de startpremie hoger voor mannen. Voor het voetbal in de VS gaan veel van de gebruikelijke 'argumenten' om dit te verklaren niet op. Dit vrouwenteam wint meer, trekt meer publiek en aandacht, en heeft meer persoonlijkheden in de rangen in functie van sponsordeals. In de aanloop naar het WK hebben de speelsters de Amerikaanse voetbalfederatie aangeklaagd. Het is de dames duidelijk om zoveel meer te doen dan enkel gelijke winstpremies. Ze willen minstens evenwaardige faciliteiten en omkadering, maar ook investeringen in trainers en jeugdprogramma's. Dat is dus hoop voor de kleine meisjes die op het WK van 2027 willen schitteren. Die hoop weerklonk nog sterker als een deel van station na de match 'equal pay' begon te scanderen.

Dit WK omvatte, ten tweede, ook politieke strijd. Bovengenoemde Rapinoe nam het op tegen president Trump en alles waar hij voor staat, en dat op het grote voetbalpodium van een WK. Ze was voor het WK al één van de weinige blanke atleten die het Amerikaans volkslied aanhoren op 1 knie in steun voor Colin Kaepernick die hetzelfde deed om systematisch racisme in de VS aan te klagen. Wanneer haar tijdens het tornooi wordt gevraagd of het team bij een eventuele overwinning een bezoek aan het Witte Huis zal brengen, volgt een vastbesloten, f-woord inclusief, nee. Trump schiet in een Twitterkramp. Daarna bewijst Rapinoe dat je om daarna de beslissende penalty's voor je rekening te nemen, inclusief eentje in de finale, je duidelijk geen ballen nodig hebt. Hoewel het er hier vooral naar uitziet dat dit vooral de tweespalt in de VS symboliseert, is het ook hoopvol bewijs dat sport nog altijd een platform is om onrecht aan te klagen.

Tot slot is er zoveel te zeggen over hoe in (vrouwen)voetbal het persoonlijke gelijk is aan politiek. Als de Noorse Ada Hegerberg de Gouden Bal krijgt, wordt haar door de presentator gevraagd of ze wil twerken. Het zelfvertrouwen in haar 'nee' is hopelijk het begin van het einde van dit soort vragen aan vrouwelijke atleten. Verder leven de vrouwelijke voetballers het leven dat ze willen. Waar in het mannenvoetbal het mathematisch onmogelijke in stand gehouden wordt, namelijk geen enkele homoseksuele speler in welke topcompetitie maar ook, zijn twee speelsters van het team van de VS doodleuk verloofd met elkaar. Mijn hoop is ook de rode lippenstift van de legendarische Marta. Met trots geeft ze haar eigen invulling aan lippenstift, een eigen invulling aan wat een vrouw hoort te zijn op een voetbalveld. In haar geval: records breken en oorlog maken.

Deze bijdrage verscheen in de SamPol-zomerreeks Hoop 2019

• Hoop 2019