Gedurende de jeugdwedstrijden op de Luchtbal observeer ik Jean, een 20-jarige Belgische jongen met Congolese roots, geboren en getogen in de blokken. Een sterke, mooie jongeman met een charmante en hagelwitte glimlach. Hij is in gesprek met Aishah, een knap Belgisch meisje geboren in Tanger. Een jonge, zelfbewuste vrouw die warmte uitstraalt. Ze zitten samen op een bank, vlakbij het voetbalveld. Het is een gesprek met doordringende blikken, gestaafd met lichte aanrakingen, glimlachend, overtuigend, zacht, teder, intens. Er hangt iets moois in de lucht. Er bloeit iets krachtigs.

Een beetje verder spelen Luc en Mo samen voetbal met een tennisballetje in afwachting van hun officiële wedstrijd. Echte pubers, de guitige ogen lopen over van het nodige kattenkwaad. Ze plagen mekaar constant. Ze lachen, ze stralen en de oprechte vriendschap spat er af.

Jef, de afgevaardigde van één van onze U9-ploegen, is bezig met al zijn kereltjes te verzamelen om tijdig op 'den Beerschot' te geraken. Titanenwerk. Jef is zenuwachtig. Het is dan ook geen sinecure: een 12-tal rakkers, allemaal verschillende nationaliteiten en kleuren. Die rakkers zijn enthousiast, ze lachen, ze spelen, klaar om te vertrekken en hun opgekropte wekelijkse schoolstress van zich af te reageren. Voldoende auto's? Voldoende ouders? Ok, daar gaan we. De luidruchtige bende laat een ietwat vreemde stilte na bij vertrek.

Op het veld is Lewis zich, wat afgezonderd van zijn ploegmaten, aan het opwarmen. Lewis is 17 en heeft al wel heel wat op zijn kerfstok. Is het zijn schuld? Ja, deels wel. Maar als je de familiale toestand en situatie kent... je zou voor minder stommiteiten begaan. We trachten hem te helpen waar we kunnen. Hij is een goede kerel maar is soms in gezelschap van de verkeerde vrienden die zijn hopeloze thuissituatie uitbuiten. Hij heeft me gezien en groet me al wuivend terug. Oprecht en weer een mooie glimlach.

Onze club vormt een sociaal platform waar ouders, kinderen, jongeren en vrijwilligers samenwerken aan een betere stad. Via voetbal willen wij alle Antwerpse kinderen en jongeren kansen geven en competenties aanleren met aandacht voor gelijkwaardigheid, respect en engagement, met het oog op een stabiele en evenwichtige toekomst. Met voetbal als motor stomen wij de jongeren klaar voor de toekomst. Elke zondag, elke zaterdag... op de luchtbal, linkeroever, Den Dam, Merksem, Deurne-Noord. Plaatsen die door velen uitgespuwd en gemeden worden. Spijtig! Voor mij zijn deze plaatsen een enorme en unieke bron van energie, positivisme, warmte en authenticiteit. Waarden die stilaan een zeldzaam goed aan het worden zijn in onze maatschappij waar negativisme, verzuring, onverdraagzaamheid en afgunst eerder regel dan uitzondering zijn. Dat is dubbel spijtig. Want deze wijken bulken van jong talent. In het verleden heeft men dit laaghangend fruit maar al te vaak laten rotten. Laat ons die fouten nu niet meer opnieuw maken, want onze jeugd verdient zoveel beter.

En terugkerend naar Jean en Aishah: je kan de liefde niet stoppen. Ze is de oplossing bij uitstek om al dat negativisme te counteren. Geef ze dan ook alle kansen. Want hoe mooi en eenvoudig kan het leven zijn!

Deze bijdrage verscheen in de SamPol-zomerreeks Hoop 2019

• Hoop 2019