In een interview (DS Weekblad, 3/11) vindt Catherine Moureaux dat jongeren te vaak lastig gevallen worden. Zo weet ze van een politiepatrouille die iemand beschimpte die hun Nederlands niet begreep! Dat gaat haar te ver: het is een kwestie van respect, zegt ze, dat je de taal van de jongeren spreekt. Het is toch normaal dat er bij controles ook Franstalige agenten zijn. En dan vraagt de interviewer: moet de burgemeester geen Nederlands spreken? Waarop ze vlug overschakelt op het Nederlands, maar zegt dat ze nu wel zeer vermoeid is en dat het voor haar makkelijker is in het Frans. 'Maar u kiest. Ik pas de test? Allez, ouf'.

Moureaux spreekt nauwelijks Nederlands, maar is verontwaardigd dat een jongere in die taal aangesproken wordt. Franstaligen zijn in Brussel zo gewoon om zich in hun taal uit te drukken dat ze er niet eens bij stilstaan dat het voor de Nederlandstaligen niet altijd een evidentie is. Ik heb gewerkt voor een overheidsinstelling met een meerderheid Vlamingen. De taalkennis van de Franstalige leidinggevenden was niet voldoende om zelfs maar vergaderingen te volgen in het Nederlands. Ook na jaren Nederlandse les bleef hun niveau zeer beperkt. In een vergadering spraken ze een paar schamele woorden Nederlands, om dan vlug weer over te schakelen. Het gebeurde heel vaak dat een rechtstreekse vraag niet begrepen werd.

Medewerkers moeten zich dan uitsloven om de taal van hun meerderen te aanhoren en te spreken. Mevrouw Moureaux heeft natuurlijk gelijk dat een Franstalige bij een politiecontrole in zijn taal moet worden aangesproken. Maar ze zou moeten begrijpen dat dit voor Nederlandstaligen evenzeer geldt en niet alleen in die context. Ze zou moeten begrijpen dat het ook voor Nederlandstaligen die zich goed uitdrukken in het Frans toch moeilijk kan zijn. Als het ingewikkeld of emotioneel is, en zeker als er een conflict is, heb je heel gemakkelijk nuances te kort en moet je je kunnen uitdrukken in je eigen taal. Mijn ervaring is dat Franstaligen dit niet ernstig nemen.

Ik roep niet op tot een taalstrijd. Ik zou niet in mijn pen kruipen mocht ik het interview niet gelezen hebben. Ik wens de nieuwe burgemeester van Molenbeek alle succes, maar ze moet toch wel gewoon toepassen voor de Nederlandstaligen wat ze voor de Franstaligen vraagt. Niet meer en niet minder. Het is inderdaad een kwestie van respect.

Samenleving & Politiek, Jaargang 25, 2018, nr. 10 (december), pagina 80