Iets meer dan 10 jaar geleden zochten wij een nieuwe thuis, centraal gelegen tussen Gent, Antwerpen en Brussel. We verhuisden van Mortsel weg, omdat dit een verkeersader geworden was. Voor 7 km moesten we dagelijks 40 minuten aanschuiven om op een autosnelweg te geraken.

Na lang, zelfs zeer lang, zoeken werd ons plots Tielrode voorgesteld. Ik zal nooit vergeten hoe ik afreed van de E17 en onmiddellijk weg was van deze prachtomgeving: landelijk, klein dorp met enkel eengezinswoningen, laagbouw, veel weilanden en groen, de Potpolder en het zo unieke Roomakkergebied. Het zou ons nog geen 5 minuten kosten om van thuis op de N16 of op de E17 te geraken. Tussen Tielrode en deze uitvalswegen was er geen verkeerslicht te bespeuren. Mijn echtgenoot en ik hebben snel beslist om in Tielrode te komen wonen, omdat wij 's avonds van ons werk in de drukke hoofdstad wilden thuiskomen in de rust, waar het stil is, waar het lekker ruikt en waar ik als ik om me heen kijk geen beton en muren zie maar lucht, bomen en weilanden. Een mooie mix tussen jonge gezinnen en oudere inwoners.

Klein maar fijn. In het weekend kunnen we alles doen met de fiets. Er zijn voldoende veilige fietspaden om in Sint-Niklaas en Temse te geraken. De medeburgers, zowel de rasechte Tielrodenaars als inwijkelingen als wij, houden van hun dorp en zijn omgeving.

We kunnen allemaal niet begrijpen dat een gemeentebestuur de bouwzucht van Temse wil projecteren op Tielrode. Zeker omdat de (water- en afvoer) wegen van Tielrode niet voorzien zijn op het volbouwen van 'vrije gronden' en extra verkeer. We begrijpen dat externe projectontwikkelaars dit met een totaal andere bril bekijken; ze hebben geen binding met de plek waar zij hun woning-voorstellingen indienen. Het mooie en rustige van de waardevolle omgeving gaat aan hen voorbij. Hun missie is plekken vinden en opkopen waar zij op termijn zoveel mogelijk woningen kunnen bouwen, aangepast aan de noden van nieuwe bewoners, waardoor zij als bedrijf hun toekomst kunnen veiligstellen en rendabel blijven.

In se heb ik niets tegen projectontwikkelaars, iedereen moet zijn brood kunnen verdienen, maar ik heb wel iets tegen het opofferen van groen, van natuur, van een uniek stuk land, als het anders kan. In die tien jaar hebben de lokale natuurverenigingen en actiegroepen ettelijke keren al hun invloed moeten aanwenden om stukken natuur in Tielrode te kunnen behouden: ik denk aan de Paardenpolder, aan de Durmetuin, het Waasmeer, het domein van de steenbakkerij en ik hoop het niet, maar misschien ben ik zelfs nog een 'strijd' vergeten. Stel je nu eens gewoon voor dat niemand zich verzet zou hebben tegen al die aanslagen op de natuur. Het zo mooie dorp Tielrode zou er vandaag helemaal anders uitzien, het zou zijn charme verloren hebben, het verkeer zou zoveel drukker geworden zijn, de groene long die Tielrode was, zou verworden zijn tot een hoop stenen huizen en betonnen wegen.

Het belang van de komende verkiezingen valt dus niet te onderschatten, zeker niet als je in Tielrode woont. Immers, worden de 'verkeerde politici' verkozen, dan is de kans reëel dat de o zo gecontesteerde verkaveling op de Roomakker er komt. Meer dan 100 woningen op de rug en flank van de nog bestaande cuesta in het Waasland, een uniek stuk natuur dat het gevecht met de betonboeren dreigt te verliezen.

Deze bijdrage verscheen in de reeks Mijn Gemeente, VK 14/10

• vk 14/10
• Tielrode