Ieper is een stad in spreidstand. Aan de ene kant een plek met een internationale uitstraling die bezoekers van over de hele wereld aantrekt. Aan de andere kant blijft het een kleine provinciestad met nauwelijks 35.000 inwoners in een uiterste hoek van het land. Die spreidstand weerspiegelt zich in enige mate in het plaatselijke politieke bedrijf. Meer dan in gelijkaardige kleine steden moeten onze beleidsmensen buitenlandse vips ontvangen en worden ze uitgenodigd naar verre oorden – tot in China en Nieuw-Zeeland toe – terwijl Iepers beladen geschiedenis nieuwsgierigen uit de hele wereld lokt.

Die bezoekers zijn allemaal opgetogen over het uitzicht en het aanbod van de stad. En inderdaad: weinig steden zijn zo aangenaam om in te wonen als Ieper. Een stad op 'mensenmaat' zoals dat dan heet: zonder files, met veel openbaar groen en open ruimte, netjes onderhouden straten, en elk weekend iets te doen. Weliswaar ver van Brussel en Antwerpen – zeker in de geesten – maar dicht bij Londen en Parijs, via Rijsel. Meer bemind in buitenland – toch zeker het Angelsaksische buitenland – dan het eigen binnenland.

De uitdaging voor onze bewindslieden is om te vrijwaren en te versterken wat onze stad uniek maakt: de open ruimte, het mooie homogene stadsbeeld, zijn unieke geschiedenis en dito erfgoed, en de roeping als Ieper Vredesstad. Daarvoor moeten ze willen verder kijken dan de lopende legislatuur en meer op lange termijn gaan denken. Het is té gemakkelijk om zich op zich op het kleinschalige karakter van Ieper te beroepen om bepaalde zaken niet te verwezenlijken.

Ik wens ons toekomstig bestuur dan ook de nodige ambitie en de nodige durf toe om het provinciale te overstijgen. En dit op een aantal domeinen.

De bereikbaarheid van Ieper is problematisch. De enige treinverbinding naar het binnen- én buitenland bestaat uit een boemel naar Kortrijk met daar dan slechte verbindingen naar de kust, naar provinciehoofdstad Brugge of naar de nabijgelegen metropool Rijsel. Wie vanuit Parijs (1 uur TGV) of Londen (1,5 uur Eurostar) Rijsel bereikt, doet met het openbaar vervoer minstens nog eens anderhalf uur over de laatste 30 kilometer tussen Lille-Europe en Ieper! Het is ongetwijfeld geen makkelijke opdracht, maar mits actief gelobby, netwerking en financiële participatie zijn openbare transportbedrijven tot creatieve oplossingen bereid. Het voorbeeld van de Limburgse grensstreek kan hierbij inspireren.

Bezoekers en inwoners worden nu dus de auto in gedwongen. Maar eenmaal in Ieper worden ze dan wel met een toenemend parkeerprobleem geconfronteerd. Er is grote nood aan échte, ruime randparkings. Ondanks de beschikbare ruimte aan bijvoorbeeld het voormalige goederenstation, zijn die nog niet gerealiseerd. Bovendien zou dit de mogelijkheid creëren om de stad veel verkeersluwer of misschien zelfs ten dele verkeersvrij te maken. En dat zou dan weer Iepers aantrekkingskracht als aangename wandel-, woon-, werk- en winkelomgeving nog sterker maken. Het tegenargument van een te lange wandelafstand tot het centrum voor wie boodschappen of bagage meezeult, kan makkelijk opgelost worden door met een (gesponsord) busje de randparking(s) met de Grote Markt te verbinden. Ik zag het in andere kleine historische winkel- en wandelsteden zoals Windsor (dat minder inwoners heeft dan Ieper).

Ook de lang verwachte heraanleg van de Leet, de uitbreiding van het Astridparkje en de opkuis van de al te lang verloederde omgeving van het lapidarium bij de kathedraal zal sterk bijdragen tot een mooie, aangename omgeving in het hart van de stad dat op zijn beurt zal smeken om een verkeersluwe omgeving.

Een creatieve en proactieve aanpak kan ook voor andere lacunes in onze stad een oplossing bieden. In het onooglijke, vrij afgelegen en grotendeels verkeersvrije Britse dorpje Rye – nog geen 5.000 inwoners – kwam er recent een kleine maar bloeiende bioscoop, gehuisvest in een beschermd gebouw en met café en nevenactiviteiten. Kom dus niet vertellen dat Ieper te klein is voor een cinema, of dat er geen plaats voor is. En waarom zou dit ook niet kunnen voor een nieuw open zwembad – vele inwoners en bezoekers denken met heimwee terug aan het oude open zwembad.

Wat ons dan weer bij die site brengt. Moge de komende bewindslieden de moed hebben het oude, voormalige open zwembad, met zicht op de Menenpoort, om te bouwen tot een mooie, hedendaagse uitbreiding van het vestinglandschap dat – zoals voorgesteld – op monumentale wijze uitdrukking geeft aan de idee van 'Ieper Vredesstad'. Ieper is dan wel niet de enige stad met een oorlogsmuseum, maar het is wel de enige die dat op een activistische wijze koppelt aan vredeseducatie. Het is maar te hopen dat de komende burgemeester en schepenen de durf hebben, niet alleen om die vredesplek in zicht van de Menenpoort te realiseren, maar ook om van de slogan 'Ieper Vredesstad' een ware eretitel te maken die zich weerspiegelt in ware actie op het terrein, en duidelijke, moedige standpunten.

Verder kijken dan onze (provinciale) neus, durf, creativiteit, privaat-publieke samenwerking en lobbywerk kunnen Ieper nog unieker maken.

Deze bijdrage verscheen in de reeks Mijn Gemeente, 14/10

• Ieper
• vk 14/10