Kif Kif is een interculturele beweging die strijdt voor gelijkheid en tegen racisme. De beweging werd opgericht door Tarik Fraihi in het begin van de 21ste eeuw als een alternatief medium om ‘allochtonen’ een stem te geven in het maatschappelijk debat. Immers, het was de tijd dat ‘migranten’ werden gezien als niet geïntegreerd. 9/11 zorgde er zelfs voor dat moslims steeds meer gelijkgesteld werden met terroristen en werden gezien als een groot gevaar voor onze samenleving. De rechterzijde klopte zich op de borst. Dagelijks was er harde islamofobe taal te horen die ‘ons’ neerzette als superieur en ‘de moslims’ verbeeldde als barbaren, antidemocraten en vrouwenonderdrukkers. Politici polariseerden uit electoraal gewin, vandaag plukken we daar de zure vruchten van. Denk maar aan de radicalisering in onze steden.
Van in de begindagen bekritiseerde Kif Kif dit discours en wees op de gevaren ervan voor onze samenleving. De materiële gevolgen van een dergelijk discours zijn niet min: ongelijkheid, racisme, uitsluiting, polarisering en radicalisering zijn het resultaat. In de loop van enkele jaren werd Kif Kif een interculturele beweging die streed tegen negatieve beeldvorming, tegen racisme, tegen het integratieparadigma en voor een democratische, solidaire en progressieve interculturele samenleving.
Vanuit een links perspectief verzamelt Kif Kif tientallen stemmen die vrijwillig meebouwen aan die andere samenleving, aan die samenleving met echte gelijke rechten. Kif Kif doet dat door deze mensen een stem te geven. Door ze op te leiden tot journalisten, door jongeren te ondersteunen in de analyse van mediaberichtgeving, door jongeren workshops romanschrijven of Slam Poetry aan te bieden, door jobbeurzen op te zetten, door Kif Kif Awards uit te reiken, maar ook door actie te voeren tegen racisme en discriminatie.
Kif Kif is een kritische maatschappelijke actor: ze roert zich niet alleen in het maatschappelijk debat met opiniestukken en commentaren, ze voert ook (juridische) actie.
Zo slaagde Kif Kif, in samenwerking met het ABVV en SOS Racisme, er in om Adecco veroordeeld te krijgen voor racisme. Kif Kif pleit al jaren voor praktijktesten om discriminatie op te sporen. De politiek ziet hierin blijkbaar geen prioriteit, want zes jaar later is er nog altijd geen sluitende juridische regeling. Kif Kif organiseert daarom op gezette tijden haar eigen praktijktesten en probeert zo de politiek te bewegen tot actie. Immers gelijkheid, en dus de gelijke behandeling van elk individu op het grondgebied, is het fundament van de democratie. Discriminatie is dus niet alleen een structureel probleem voor de gediscrimineerden, het is een democratisch probleem met uiterst nefaste gevolgen voor de hele samenleving.
Een hele generatie allochtone jongeren is ondertussen opgegroeid met een andere invulling van democratie. Democratie was iets van ‘de Vlamingen’ en niet voor ‘hen’. Democratie werd opeens ingezet als een uitsluitingsinstrument. Dagelijks passeerden Vlaamse politici de revue die zeiden dat ‘zij’ zich moesten aanpassen. Dat ‘zij’ geen democraten waren. Dat ‘hun religie’ botst met ‘onze waarden en normen’. Het gevolg was een toename in discriminatie en uitsluiting. Zo’n 50% van de werkzoekenden in Antwerpen hebben een migratiegeschiedenis. Onderzoek na onderzoek stelt die discriminatie vast. Meer dan de helft van de mensen met Turkse of Marokkaanse roots leven onder de armoedegrens.
Het gevolg is een hele generatie aan jongeren die naar de marge van de samenleving geduwd wordt. En het is in die marge dat radicalisering kan plaatsgrijpen. Vele jongeren trachten er het beste van te maken, studeren hard en trachten werk te vinden. Een grote groep engageert zich ook in een democratische strijd voor een andere samenleving en wordt bijvoorbeeld vrijwilliger bij Kif Kif of andere middenveldorganisaties. Toen Kif Kif net bestond, was er sprake van een diepgaande politisering van veel ‘allochtone jongeren’. Kif Kif, de AEL en talloze federaties zagen toen het licht. Zij streden voor meer democratie, voor vrijheid en gelijkheid van eenieder. Ze werden echter al snel gezien als te radicaal. Er werd in het beste geval niet geluisterd, in het slechtste geval werden ze zoals Abou Jahjah gedemoniseerd.
Een minderheid heeft ondertussen de hoop opgegeven om hier nog als een volwaardig burger te worden aanvaard. Sommige vertrekken om elders te werken. Anderen geraken in de ban van radicale intolerante lezingen van de islam. Sharia4Belgium-adepten vullen een vacüum in die onze politici geschapen hebben in de laatste twee decennia. Die politici hebben geweigerd om te luisteren naar die stem van onderuit, naar die stemmen die zich via het kritische en onafhankelijke middenveld lieten horen. Die politici waren te druk bezig met het afsnoepen van stemmen van het Vlaams Belang door hun discours te reproduceren.
De gevolgen zijn er naar: we leven in een samenleving die gekenmerkt wordt door ongelijke rechten. Een samenleving waar een etnische onderklasse aan het groeien is. Dit ‘allochtoon’ precariaat is voor vele politici maar interessant als het verkiezingstijd is. Dan worden er beloftes gedaan in de hoop op hun stemmen, maar in het beleid worden die stemmen terug onzichtbaar.
Ico Maly
Coördinator Kif Kif
Samenleving & Politiek, Jaargang 20, 2013, nr. 5 (mei), pagina 32 en 41
Abonneer je op Samenleving & Politiek
Het magazine verschijnt 10 keer per jaar; niet in juli en augustus.
Proefnummer? Factuur? Contacteer ons via
info@sampol.be
of op 09 267 35 31.
Het abonnementsgeld gaat jaarlijks automatisch van je rekening. Het abonnement kan je op elk moment opzeggen. Lees de
Algemene voorwaarden.
Je betaalt liever via overschrijving?
Abonneren kan ook uit het buitenland.
*Ontdek onze SamPol draagtas.