De jury voor de uitreiking van de Emile Zolaprijs, bestaande uit Kris Deschouwer, Yves Desmet, Valeria Mulhall, Koen Raes, Paule Verbruggen, Jan Vermeersch en Liesbet Walckiers kwam op 31 januari bijeen om te delibereren over de laureaten. Nadat eerst de ontvankelijkheid (leeftijd, lengte van het artikel, enz.) van de anonieme bijdragen was nagegaan, bleven uiteindelijk 16 bijdragen over. Na intense discussies en heel wat wikken en wegen - want de bijdragen waren dit jaar van een zeer hoog niveau en het ene essay was interessant, maar droog terwijl het andere essay dan weer erg polemisch, maar iets te sloganesk uitviel - werd besloten om de eerste prijs toe te kennen aan ‘Communiceren is de boodschap.

Een essay over politieke verpakking en inhoud’ van Vicky Willems, alias ‘Jonge durver met zwak voor pen’. De jury prijst de scherpe en vlotte pen van de laureate die blijk geeft van een goed inzicht in het Belgisch politiek gebeuren, op de bal en niet op de persoon mikt en zonder twijfel een veelbelovend polemist wordt voor de binnenlandse politieke journalistiek van de nabije toekomst. De jury prijst de manier waarop de auteur politici met hun eigen uitspraken confronteert. De tweede prijs ging naar Maarten Van den Eynde of ‘Fauvist’ die een sterke pleidooi houdt voor conflictpreventie en -oplossing in de schoot van een hervormde VN. De derde prijs ten slotte, werd toegekend aan een ietwat te academische bijdrage ‘Over racistisch conservatisme en verdraagzaam progressisme: individualisme langs de nieuwe politieke breuklijn’ van ‘Levi’ of Anne Winter. Haar inzending werd vooral gewaardeerd omdat ze aan de hand van nieuwe politieke analyses, tot de conclusie komt dat er collectieve voorwaarden nodig zijn om tot individuele zelfverwezenlijking te komen.

In het februarinummer leest u de tekst van de eerste prijs. De bijdrage van de tweede laureaat verschijnt in het maartnummer en dat van de derde laureaat in april.

Samenleving & Politiek, Jaargang 9, 2002, nr. 2 (februari), pagina 49

• Emile Zola-prijs